Goodbye NZ, hello California!

Na een race tegen de klok op het Zuider eiland van Nieuw Zeeland hadden we grote behoefte aan relaxed reizen op het Noorder eiland. Na een overtocht van enkele uren waar onze Ringo bus op het onderdek van de ferry als een haring in een ton geparkeerd stond tussen de vrachtwagens met koeien en schapen, zijn we in Wellington aangekomen, op het Noordereiland.

Het weer is slecht op het Noorder eiland, veel regen en wind. Na een bezoek aan het geweldige Te Papa museum in Wellington (grote hoeveelheid exposities die uiteenliepen van in een simulator door NZ vliegen tot opgezette dinosuarussen) rijden we naar Mount Egmond (Taranaki). Door het slechte weer blijkt een wandeling zinloos want de vulkaan, in het Zuiden van het Noorder eiland, ligt in de mist waardoor je niets ziet tijdens een wandeling. Lekker is dat, net 4 uur gereden.... We gaan er toch even op met Ringo en dat is al een hele ervaring. In versnelling 2 zijn we blij dat we de enige zijn die omhoog rijden!

In Taupo (in het midden van het Noorder eiland) maakt Gerben op 4500 meter hoogte een skydive. Supermooi! Lieve is blij dat ze niet mee naar boven mag om te kijken hoe hij dit doet. De adealine zit nog in Gerbens lijf als we die middag verder rijden naar de regio Roturoa. Hier zijn heel veel verschillende vulkanische activiteiten door elkaar zoals modderpoelen, ijzermeren, gijsers etc. De modderpoelen stinken naar scheet maar het is echt heel bijzonder om de aarde zo te zien bewegen. Bij Taupo besluiten we definitief om een superstrak rijschema op het Noordereiland te laten schieten, want dat van hot naar her rijden is gewoon niet ons pakkie an. Liever een plekje/regio een paar dagen goed verkennen. Dus we missen een paar must-see plekken, ach ja.

Hierna rijden we verder naar de Coromandel kust in het Noorden. Hier heb je schitterende uitzichten over zee, prachtige stranden en soort mini Great Ocean road. We bezoeken er enkele goudmijnen (helaas zonder resultaat). Hilarisch om met je eigen gietijzeren zeef een stukje rivier af te speuren op zoek naar goud. Vervolgens naar Auckland gescheurd om het busje in te leveren. Aukland heeft niet zo veel te bieden, het is een grote stad maar niet zo spannend als Wellington. 's Avonds duiken we een club vol Aziaten in (want er lijken bijna geen niet-Aziaten te wonen in Auckland). Overdag nog wat souvenirs gehaald en vooral lekker geslapen en gechilled in het hotel!

Na een vliegreis van rond de 11 uur die zondagmiddag (13/3) in Auckland begon, komen we zondagochtend (13/3) heel vroeg aan in Los Angeles. We hebben door het tijdverschil een dag extra gekregen! Omdat we niet heel erg moe zijn kunnen we die dag al meteen iets ondernemen. Ondanks de jetlag doen we toch best veel. we verkennen Hollywood en lopen Melrose Avenue af. Lieve gaat hier met pijn en moeite snel doorheen, want..... wat veel winkeltjes!! Laat en moe komen we terug in ons hostel tegenover Kodak Theater, waar de Oscars worden uitgereikt. Dit hostel valt in de categorie, slapen, douchen en wegwezen, maar goed, wel superlocatie en goedkoop. Dat blijkt goedkoop duurkoop. Als we wakker worden en uitchecken blijkt een natte handoek van Lieve weg. Echt waar, wie steelt er nu een natte handdoek :) En we zijn snotverkouden, want de stofzuiger staat hier op blazen in plaats van zuigen:).

Op maandag fietsen we langs de kust van Santa Monica naar Venice. Schitterend uizicht op Malibu en hilarisch is Muscle Beach. Hier staan allerlei vreemde vogels zichzelf op te pompen in strakke pakjes onder de California Sun. Als je hier in de zomer zou komen zou het nog gekker zijn. Een dag later nog naar het Getty Center (super releaxed in de zon, eindelijk weer lekker warm sinds het Zuidereiland) en naar downtown LA, maar dat valt een beetje tegen.

Een echte aanrader is het openbaar vervoer in LA. in ons reisboekje zijn ze matig enthousiast, maar wij vinden het super. Eigenlijk wilden we een auto huren, maar de one-way fee die ze rekenen is bizar hoog. Dus we gaan drie dagen bussen en dat gaat supersnel, heeeeeel goedkoop en je komt een paar geweldige figuren tegen. Ergens 's avonds rijden we langs een filmset, heel tof om te zien, Zo groots aangepakt, midden in de stad.

Na LA gaan we met de Greyhound bus naar Las Vegas, op de meest trieste tussenstations met trailertrash parks zien we even een andere kant van Amerika. Zo triest, maar eigenlijk ook wel heel hilarisch. En dan Vegas!! Met een minimale inleg slepen we veel geld binnen met het gokken (yeah baby). Maar zoals een echte gokker betaamd werpen we bijna alles meteen weer in de machines. De nachten zijn hilarisch, wat een luxe in de hotels en casiono's. Mensen smijten met geld, het is een en al party. Maar je moet wel je ID bij je hebben want anders krijgen we geen bier. Tha, reizen geeft je weer een uitstraling alsof je 20 bent??

We hebben nog een dag een veel te grote auto gehuurd (Chrysler Town &Country) en zijn naar de Grand Canyon gereden. Wat een geweldig natuurwonder is dat! Vanaf de rand kijken we 1,5 km naar beneden in een dal van steenlagen. Fantastisch. Hierna zijn we naar San Francisco gevlogen. (dat was toch iets fijner dan 17 uur in een Greyhound bus zitten, maar minder spannende mensen om je heen). Hier verblijven we bij Marcel & Allison, Nederlander en Amerikaanse die Gerben kent uit Argentinie-tijd. Wat een feest is dat! Het is fijn om een week op dezelfde plaats te zijn en op sleeptouw genomen te worden door mensen die de stad heel goed kennen. We eten op plekken waar toeristen zelden komen, hebben een zaterdagavond 'studenten' feestje achter de rug en gaan de komende week lekker door de stad struinen. Marcel en Allison werken de hele week dus wij gaan morgenavond eens voor hutspot zorgen.

En dit is dan al weer de laatste week van onze trip. We hebben het fantastisch hier maar missen onze vrienden ook. Lieve mist haar kledingkast en Gerben zijn gitaar. Over een week gaan we weer op weg naar het Pieter Postplein. Op ons P-postplein schijnt een zak geld met 200.000 euro cash te zijn gevonden, vlak onder ons!! Even aan plein-Hans vragen.

Dit was ons laatste praatje. We vonden het ontzettend leuk om alle reacties van jullie te krijgen en de mails om ons bij te praten over hoe het in Nederland is. We hebben zin om jullie allemaal weer te zien!

Lieve en Gerben

Als een Japanner door Zuidereiland

Wat een rare sfeer in Nieuw Zeeland... Toen we vanuit Milford Sound door de bergen naar Queenstown aan het kachelen waren (en kachelen was het, versnelling 2 is soms de enige optie om een berg op te komen) hoorden we op de radio het nieuws van de aardbeving in Christchurch. De beelden die we in Queenstown zagen hakten er flink in: we zagen plekken waar we een week daarvoor nog geslapen hadden en langsgelopen waren in puin liggen. Verschrikkelijk. Het dodenaantal loopt dagelijks op. Ondertussen hebben we veel toeristen en Kiwi's ontmoet die net ontsnapt zijn aan de beving of mensen die het meegemaakt hebben en nog steeds in shock zijn. Ze zijn 'op vakantie' in Arthur's Pass, Queenstown of Nelson om te onsnappen aan de naschokken, de nachtmerries of om weer een keer te douchen. De beving heeft er hard ingehakt in dit land, iedereen die je toevallig op straat spreekt kent wel iemand die zijn huis kwijt is of een familielid heeft verloren. Triest.

In het Zuiden van het Zuidereiland kwamen we er tot onze schrik achter dat we nog zeer weinig tijd hadden en erg veel wilden zien...oei. We bedachten dat er niets anders op zat dan als een Japanner door het Zuidereiland te crossen. Van hoogtepunt naar hoogtepunt en geen 2 nachten op dezelfde plaats. en er zijn zoveel hoogtepunten!! Van de fjorden in Milford Sound zijn we snel naar het noorden gegaan, we hebben veel gehiked, regelmatig een gehele camping wakker gemaakt om kwart over zes in de ochtend met onze piepende V snaar, veel lookouts bezochts en in een moordend tempo naar Picton gereden waar we vanavond de boot nemen naar het Noordereiland.

Het reizen met het busje is fantastisch, maar wat een feest als je weer eens in een bed kan slapen. Bij vrienden van vrienden konden we bij Nelson een nachtje in een echt bed slapen. Het was de kamer van een kleine man. Dus wat een feest toen we 's ochtends wakker werden met Ernie op de muur en onder een warm dekbed met allemaal vet gave auto's erop! Woehoe... Bert en Ernie...yeah.
Nu snel de boot op naar Wellington (overtocht schijnt 3,5 uur te duren) en dan halverwege maart vanuit Auckland naar LA! en dan op naar San Francisco voor de laatste weken.

Blijf die mailtjes sturen hoe het met jullie gaat, heel leuk om te lezen onderweg!

Van Christchurch naar Invercargill

Brrrrrr.... geloof het of niet maar we hebben allebei een muts gekocht, omdat we de laatste 2 weken elke dag wakker worden in een heel koud NZ! Overdag is het vaak wel lekker weer, maar 's avonds gaat het kwik omlaag! Gisteren hebben we ondanks de winterse kou toch een daghike gemaakt, waar we samen flink door het gaatje gingen vanwege de duur (6 uur door een wild bos). Nu zijn we vandaag flink gesloopt dus tijd voor een warm internetcafe.

Nadat Lieve eindelijk haar slechte loempia's had overwonnen in een fijn hotel middenin Christchurch, hebben we besloten opnieuw met een campervan te gaan reizen. Dat is inmiddels ruim 2 weken geleden. We zijn door gebieden gereden die doen denken aan Nederland, maar ook Noord-Frankrijk, aan de Alpen, de Grand Canyon in Utah en kleine kustplaatsjes aan de Mediteraanse Zee.... gewelig. Australie heeft veel bananenplantages, bossen en kust waar je urenland doorheen kunt rijden, in NZ verandert het landschap soms per half uur. Het ene moment rijden we door een heel groen gebied, kort daarna is alles dor en lijkt het wel een woestijn.

We zwaaien ons onderweg in het busje helemaal lam naar alle blije Mephisto en gelijkgekleurde ANWB windjacks dragende pensionado's die ons in hun veel te grote campers met een eigen douche en toilet voorbij scheuren. In Australie maakten de vele beesten groot en klein en het extreme weer het soms spannend. In NZ hoef je niet om je heen te kijken als je 's nachts naar de WC gaat. In Kakadu, Darwin en ook rond Cairns hebben we regelmatig gedoucht in gezelschap van een enorme pad achter de douchekop, een kikker die in de wc tevoorschijn kwam als je doortrok. Of een kleine slang hier en daar. Zelfs een kangaroo die in Charters Towers met een keiharde klap tot stilstand kwam tegen de achterklep van onze geparkeerde camper (we lager er in te slapen dus waren meteen alert). Zoals de gids bij de Whitsunday Islands ons met een glimlach vertelde: Remember, this is Australie, everything wants to kill you! In Nieu-Zeeland voelen we ons wat veiliger.

Na Christchurch zijn we naar Lewis Pass gereden, een bergpas met mooie hikes. Toen we aankwamen werden we door een cordon sandflies van alle kanten aangevallen. Het kamperen daar hebben we overleefd door een enorme, zwarte spuitbus in de supermarkt te kopen waar we een massamoord mee hebben aangericht. Het hiken (heet hier tramping) was wel weer geweldig en de foto's spreken voor zich. We zijn ook nog even door Hanmer Springs gereden, overal aangeprezen vanwege de natuurlijke heetwaterbronnen, maar daar liepen alleen pensionado's rond, dus misschien later over een jaar of 20...

Vervolgens zijn we doorgeraced naar Kaikoura, aan de oostkant. De reisafstanden vergeleken Australie zijn veel kleiner, dus met een halve dag rijden kom je al een heel eind. In Kaikoura hebben we een walvissen excursie gedaan met een fantastische foto als resultaat. Ook hebben we in strakke wetsuits (please don't urinate in them) een dolfijnenexcursie gemaakt. We kwamen na een beetje zoeken op zee terecht in een groep van meer dan 300 dolfijnen. Terwijl wij op aanraden van de gids harde geluiden door onze snorkels maakten om de aandacht van de dolfijnen te trekken, zwommen ze rakelings langs ons! Spectaculair. 'Ticket to the tropics' bleek een succesvol nummer voor oogcontact met de dolfijnen weet Gerben nu. Ook mooi was een hike langs de kliffen van Kaikoura.

We kamperen hier over het algemeen op campings van het department of conservation. Zij beheren schitterende campings in natuurparken waar we blij zijn met een wc en een koud riviertje. Ondertussen hebben we geleerd dat je daarin ook heel goed in kunt 'douchen'.

Ook hebben we Mount Cook bezocht, een geweldig besneeuwde berg in een vallei van 30 bergen van boven d 2000m hoogte in een omgeving van helder blauwe meren(Lake Tekapo). We hebben in de buurt van de besneeuwde berg mooie tracks gelopen waar we flink kapot gingen.

In Kurow hebben we op een camping gestaan met een enorme lading roddelbladen. Daar hebben we een dag de tijd genomen om weer eens te douchen, al onze kleren te wassen en bij te lezen op sterren gebied. Voor vragen kunnen jullie dus nu bij ons terecht.

In het oude stadje Oamaru hebben we de beste caramelslice gegeten bij een Nederlandse bakker die ook speculaas verkocht. Alleen noemen de meeste mensen dat hier Spectaculas. Het stadje heeft schitterende gebouwen uit de 18e en 19e eeuw die goed onderhouden nog steeds die tijd uitademen. We waren er bijna voorbij gereden maar kwamen er toevallig terecht op zoek naar een nieuwe koekepan. (De oude verpeste onze gebakken eitjes 's middags)

Via de Mouraki Boulders (ballen van steen in het water)zijn we naar Dunedin gegaan. In deze super leuke studentenstad hebben we een kunstgallerij en een museum over gezichten bezocht. Het collegejaar begint hier a.s. maandag dus er liepen veel zoekende 1e jaars rond met in hun kielzog stralende trotse ouders. We zin ook nog even het steilstje straatje ter wereld ingereden, maar met de kwaliteiten van onze bus was het beter om voortijdig af te haken. Sommige mensen die van onderen al een snelheid van 50 km/uur hadden, redden het net wel. Hilarisch waren de Japanners die al gillend en joelend hinkelend het steile straatje naar beneden liepen, waardoor ze hun familieleden aan de zijkant tot tranen toe aan het lachen kregen.

Tenslotte kachelden we na Dunedin door naar de Catlin Coast. Lijkt heel sterk op Schotland (zijn we allebei nog nooit geweest, maar we denken het wel:)). In dit gebied hebben we de daghike gemaakt en gekampeerd langs de kust. Geweldige, zeer winderige locaties. We houden ons warm met 3 dekens en Lieve zet voor het slapen zelfs een muts op.
We genieten enorm en hebben we westkust van het Zuideiland nog voor de boeg. Begin maart steken we over met de veerboot naar het Noordereiland.

G'day!

Christchurch & Happy New Yeal!

6/2 Update: LIeve is weer beter! Morgen met nieuw busje alsnog op pad NZ verkennen.

Adieu Sidney, hello New Zealand!

We zijn aangekomen in Christchurch, Nieuw Zeeland (en helaas over de helft van de vakantie

)!

Even omschakelen hier zeg... Vergeleken met Sidney, waar we de laatste week Australiedoorbrachten, is Christchurch het tegenovergestelde. Geen hoge gebouwen, geen druk verkeer, veel minder jonge mensen op straat, laid-back sfeertje en alles overzichtelijk bij elkaar. Sommige backpackers komen hier duidelijk vermoeid aan na een aantal weken te hebben gereisd. Andere wereldreizigers zijn duidelijk een stuk frisser, maar hebben weer te kampen met een enorme jetlag. Wij hadden daar geen last van want vanaf Sidney was het maar 2,5 uur vliegen.

Sidney is een fantastische stad kan ik je vertellen! De haven is erg bekend en ook de Harbour Bridge met Opera House, maar wat een toffe wijken liggen er buiten het bekende centrum! Paddington, Surry Hills, te gek.

Vanuit de Blue Mountains reden we ons busje (2 uur lang!!) de stad in en hebben hem afleverd, want in een miljoenenstad is een auto vaak alleen maar onhandig. Op de route zijn we nog langs het Olympisch Park Homebush Bay gereden, waar in 2000 Nederland tijdens de Olympische Spelen flink wat medailles heeft gewonnen. Vervolgens een leuk hostel gevonden met een uiterst interessante bar ernaast waar je voor 3 dollar de neus een pint kan nuttigen (en in Australie is dat echt een goeie deal!..).

In het hostel verbleven we uiteindelijk maar liefst een week. Even wennen hoor, zo na een eigen busje weer tussen de backpackers. En de gemiddelde leeftijd ligt in een beetje hostel inmiddels lager dan de onze.... Maar goed, het was een prima hostel, middenin het centrum, maar ook vlakbij Hyde Park en Oxford Street. Ik kan iedereen Oxford Street aanbevelen. Geen standaard winkel of bedrijf te bekennen. Veel restaurantjes en kroegjes, veel kunst ook. Er lopen allerlei bijzondere figuren rond, soms gewoon raar, en dat maakt dat je je echt in een grote stad voelt. Er zijn giga veel leuke winkeltjes, waar Lieve enige tijd (zacht uitgedrukt) heeft doorgebracht. En ook het nachtleven is prima. Wat dat laatste betreft hebben we in Sidney even opgeladen.

Lieve was trouwens de 28e januari jarig, en dat is bij velen niet onopgemerkt voorbij gegaan. Ze heeft zich echt jarig gevoeld. Helemaal omdat ik namens mijzelf en anderen wat leuke cadeautjes en kaartjes heb kunnen overbrengen. Bovendien kregen we een erg blits cadeau in de vorm van een cruise door de haven, super. De avond hebben we deels doorgebracht in de bar naast ons hostel... en verder op Oxford Street. Daar verzamelden zich veel mensen die die dag naar het festival Big Day Out waren gegaan (Grinderman, Tool, Sia, MIA, Iggy and the Stooges, The Hyves) om vervolgens een afterparty te vieren op Oxford Street. Naar het festival zijn we niet gegaan (wel eerst van plan, maar helaas..) maar de sfeer op straat maakte veel goed!

Een van de laatste dagen in Sidney zijn we onder andere het Chinese Nieuwjaar wezen vieren, ongeveer 15% van de Sidney-siders is Aziatisch en dat merk je/zie je). Bij een van de vele eettentjes in de parken hebben we een loempiaatje gegeten. Echter, het Loempiaatje van Lieve bleek nog wat boze Aziatische bactelielen te bevatten).

Redelijk ziek is Lieve het vliegtuig naar Nieuw Zeeland ingestapt. We zijn na een best heftige vlucht met veel turbulentie aangekomen in Christchurch. Het uitzicht over de Southern Alps vanuit het vliegtuig was ongelofelijk mooi en belooft veel goeds! Lieve werd na een nachtje slapen echter maar niet beter. Pas sinds vanochtend gaat het weer een beetje. In de polikliniek hier bleek een voedselvergiftiging de boosdoener.

Met wat medicijnen hopen we dat we a.s. maandag weer met een nieuw busje alsnog dit land kunnen gaan verkennen. In de tussentijd ga ik (Gerben) mijzelf vermaken met een dagtrip naar Akaroa Bay en hopelijk kan Lieve snel weer opkrabbelen!

Wat een toestanden in Queensland trouwens met orkaan Yasi! Alle plaatsen die nu getroffen worden (Innisfail, Cardwell, Townsville) kennen we omdat we er doorheen zijn gereden. Op de tv hier herkennen we veel van wat er wordt getoond. Hopelijk valt de schade mee.... De voorlopige schade blijkt voorlopig mee te vallen. Er waren golven van 10 meter gemeten in Cairns! Foto's van Sidney / Christchurch volgen!

Going South

We zijn vanmiddag aangekomen in Sidney! Het is hier rond de30 graden met een gevoelstemperatuur van 35 graden! Vanmorgen zijn we vertrokken uit Katoomba, waar we twee dagen gehiked hebben door Blue Mountain National Park. Twee dagen om 6 uur uit bed en om 7 uur de paden open de lanen in! De hikes duurde ongeveer 3,5 uur en gaven een fantastisch uitzicht over de vallei van de Blue Mountains.

Na het posten van ons laatste bericht zijn we onder Mackay een hike van 4,5 uur gaan maken door Eugella (spreek uit: Jungalla) national park.Dit regenwoud heeft hele smalle paadjes met gigantische plassen water en modder, vaak vroegen we ons dan ook af of het een pad of riviertje was waar we op dat moment in stonden, een leuke uitdaging! Terug in Airlie Beach vlogen we naar Brisbane waar we, vanwegede overstromende Brisbane River in een vrij lege stad arriveerden. Na 20u reed er geen openbaarvervoer meer en de dag erna zagen we waarom. De rivier die door de stad gaat, leek wel een kolkende wildwaterbaan. We hebben even aan de andere kant van de rivier gestaan maar toen daar de straten begonnen onder te lopenzijn we naar ons hostelgegaan dat hoog in de stad ligt.De dag erna bleek het depot waar we onze camperop zouden halen onder water te staan, gelukkig hadden zij de schaapjes enkele dagen daarvoor op het droge gereden waardoor we met een nieuwe(re) bus de volgende dagrichting het Zuiden zijn gaan rijden. De volgende bestemming was ' Wet&Wild' een glijbanenpark oner Brisbane. Gerben had daar een reclame van op televisie gezien toen we strak van de jetlag om 4u 's nachts larveloos op bed zaten en alleen maar aan onze verdwenen bagage konden denken. Het glijbanenpark was op dat moment het licht in de duister, en toen na 6 weken stonden we voor de ingang. Het was geweldig en afschuwelijk spannend!

Na het wildwaterpark en een hike in een nabijgelegen national park zijn we terug gereden naar Moolooloba waar weenkele dagen een kennis van Gerben bezocht hebben, gesurfd en op het strand gelegen hebben. Daarna zijn we teruggegaan naar Brisbane in de hoop nog een museum te kunnen bezoeken. Vanwege de overstromingen waren deze allemaal afgesloten. Eenmaal in de stad blijken alle musea nog dicht en wordt er hard gewerkt om de modder uit hun kelders te halen. Er hangt een indringende rioollucht in de stad. We rijden die dag door naar Murwillumba, een klein hippie stadje boven Nimbin. Nimbin willen we graag zien, maar als we er doorheen rijden willen we eigenlijk meteen weer weg. In Nimbin is in 1973 een soort Woodstock achtig festival gehouden, het enige verschil daarmee is dat hier de bezoekers nooit meer zijn vertrokken. Leek ons wel grappig maar wat we aantreffen is een straat vol 60'ers die stoned op bankjes zitten,winkeltjes waar je t-shirts van Hennep kunt kopen en een constantewierooklucht. Ernstige vergane glorie.

We rijden door naar Armidale waar we in de national parken Castle Rock, Dangerang Gorge, en Wollombi falls enkele kleine hikes doen. Daarna rijden we door naar Tamworth waar we tijdens het jaarlijkse country festival aankomen. Overal in de stad treden bandjes op en zingen jonge talenten onder begeleiding van opa of oma op de gitaar. Er hangt een super leuke sfeer, we kunnenhet dan ook niet laten om een cd aan te schaffen (Dodging Bullets -toffe titel met een stoer kijkende cowboy op de voorkant haha).De volgende dagrijden we door naarCessnock. In dit wijngebied, ten noorden van Sidney doen we 's morgens voor 12u twee wijnproverijen. Al zingend rijden we vervolgens die middag naarKatoomba (Blue Mountains, super mooi).

Onze camperrit zit er op, deze middag hebben we ons trouwe beestje afgeleverd in Sidney. Met pijn in ons hart want het beviel onsecht prima!We blijven nu nog enkele dagen in Sidney waarna weAustralie achter ons laten en doorvliegen naar Nieuw Zeeland. Ai ai... het gaat hard. De foto's zullen we snel er op zetten.

Groetjes Lieve en Gerben

Far North Queensland

Groeten uit het hectische Airlie Beach, waar vele backpackers zich nu het hoofd breken om een besluit te nemen of en hoe zij de komende 2 weken naar Brisbane gaan reizen. Er staat rondom Rockhampton - 400 km ten zuiden van hier - , aan de oostkust van Australie - ongeveer halverwege - een groot gebied onder water. En dan bedoelen we niet een plas die je opdweilt, maar onder water in de zin dat er een complete binnenlandse zee van6 meter diep is ontstaan... Wij zitten aan de bovenkant van die plas en hebben vandaag besloten om er overheen te vliegen. De kans bestaat dat de floodings zakken, zodat we met ons busje alsnog naar het zuiden kunnen. De kans bestaat ook dat de floodings opnieuw pieken, en dan zitten we met het busje vast. Dat risico lopen we dus liever niet!!! Onze planning is nu dat we morgennaar de Whitsunday Islands gaan toeren en daarna metons busje tot na het weekend een tof national park gaan bezoeken, ten westen van Mackay (spreek uit mec kaaaayyy). Dinsdag 11 januarivliegen we op Brisbane en donderdag 13 januari pikken we een nieuw busje op en rijden alsnog naar Sidney.

Ondertussen hebben we al weer heel wat gezien en beleefd! Kerst en O&N hebben we gevierd in Cairns. Met kerst hebben we samen met een paar mensen uit ons hostel een strandBBQ gehouden (garnalen, salade,worstjes, bier en Jim Bean Whiskey bij 35 graden, goeie kerst dus!). O&N hebben we gevierd op de Esplanade van Cairns, dat de afgelopen paar jaar is uitgegroeid tot een heuse boulevard met veel restaurantjes, een zwembad met palmbomen, boekingkantoren, cafeetjes, etc. Op deze Esplanade hebben we bij een dampende DJ-set samen met losgeslagen Aziaten, Aboriginals, locals en veel backpackers naar het vuurwerk gekeken en onze dansmoves laten zien.

Vlak voor de feestdagen hebben we ons huurbusje opgehaald, bestaande uit een aantal deuren, een dak, een motor, gastank, een achterwand en vier wielen (niet veel meer dan dat). Het busje bevalt echter prima, omdat het verrassend ruim is, en je lekker je eigen weg kan gaan. Bovendien is camperen langs de weg, in een park of camping in het busje echt heel avontuurlijk en makkelijk! Lieve is de baas over de inrichting van de bus (kleurstellingen, indeling, vakjes en opbergruimtes).

We zijn tot vandaag geweest naar GreatBarrier Reef,Barron Gorge (watervalpark, aanrader), Christal Falls, Cape Tribulation (bounty - uitstraling, Port Douglas, Daintree national park (SUPER TOF TROPISCH REGENWOUD PARK), Atherton Tablelands (hoogvlakte die beetje aan Schotland doet denken), Townsville en Charters Towers. Om die laatste een beetje uit te diepen (want de rest is wellicht bekend): CT is een typisch outback stadje, waar de gold rush rond 1870 heeft gewoed. Veel mooie oude gebouwen en foto's en een heuvel waar vandaan je prachtig uitzicht hebt op de Outback, terwijl we daar hebben gekookt, gegeten en genoten.Echt een aanrader.
De tweede trip die we echt even moeten toelichten is die naar het Great Barrier Reef. WAUW. Na een heftige boottrip van 2 uur naar Michaelmas Cay Island (piepklein eilandje) en Paradise Reef hebben we een dag lang gesnorkeld. Ongelofelijk veel planten, (grote) vissen, megaschelpen die dichtklappen als er erop tikt, en dan die kleuren! Gerben heeft een duiktocht gemaakt (zijn eerste!!).

Bedankt voor jullie leuke berichtjes hier op de siteen lang mails, echt super leuk om te lezen hoe het allemaal met jullie gaat.We zijn nu ruim een maand op streek en de tijd vliegt. De volgende keer dat we een nieuw verhaal produceren zitten we waarschijnlijk (in de buurt van) Sidney. We hopen dat jullie ook een fijne jaarwisseling hebben gehad en dat 2011 een topjaar wordt. Wij zijn alvast goed begonnen! Foto'shopen we later nog online te zetten!

G&L

Alice Springs en de Rock Toer

Op 16 december stappen we na een nacht slapen, uit de Ghan train. Het is een ontzettend mooie treinreis geweest met een eindeloos uitgesterkt landschap om ons heen. We hadden een kale rode vlakte verwacht maar tot onze verbazing is alles groen. Door de grote hoeveelheid regen van de afgelopen weken zien we gekleurde bloemen en struiken.

In Alice Springs is het zinderend heet, 34 graden en geen zuchtje wind. We sjouwen met onze rugzakken door het centrum en strijken neer in een motel. Prima, binnen is beter uit te houden dan buiten. De volgende ochtend worden we om 6u opgehaald voor een 3 daagse toer langs Kings Canyon, Kata Tjuta en Uluru. De afstanden zijn gigantisch hier. We rijden zo'n 400 kilometer voordat we in de buurt zijn van Kings Canyon. Onze gids drukt ons op het hart minimaal 3 liter water per persoon mee te nemen om uitdroging te voorkomen. We maken een schitterende wandeling van 3 uur door de Canyon. Uiteindelijk duiken we nog een meertje is waar je onze huid bijna hoort sissen. Die avond verzamelen we hout voor een groot kampvuur en slapen we in slaapzakken onder de sterrenhemel. De volgende dag zijn we om half 6 op en maken we een geweldige wandeling door Kata Tjuta. Tussen deze 36 bergen, die onder de grond nog 10 kilometer door blijken te gaan, maken we een wandeling van 7 kilometer. De hitte is intens maar met hier en daar een fris briesje: heerlijk. Lieve telt die dag 13 toilet of struikbezoeken waardoor ze met een gerust hart kan zeggen dat ze voldoende water gedronken heeft. We maken een korte wandeling bij Uluru en krijgen veel uitleg over de Aboriginals en hun gebruiken. Ook bezoeken we het Cultural Centre van de Aboriginals. Die avond eten we chili con carne bij zonsondergang bij Uluru en slapen we opnieuw in onze slaapzakken buiten. De dag erna worden we om half 5 J gewekt en ontbijten we naast de Uluru, we zien elke fase van de zonsopkomst weerschenen in de lucht en op de steen. Geweldig. Hierna doen we de 10 kilometer basewalk rond de Uluru. Het weer is goed, beetje bewolkt en wind. Na deze wandeling vallen we allemaal in slaap in de bus terug naar Alice Springs.

Terug in Alice Springs heeft Gerben last van zijn oor en teen. We gaan langs het ziekenhuis en de boel blijkt geïnfecteerd. We krijgen een huisartsenpost aan verband en alcohol substanties mee en gaan ‘ s avonds nog gezellig iets met de toer groep eten. Om 23u springen we in bed, pfff. De dagen hierna lezen we boeken op terrasjes in Alice Springs. We zien nu pas hoe een ontzettend leuk stadje dit is. Er zijn fijne cafeetjes met goede koffie en chocoladetaart en de sfeer is heel relaxed. Geen drukte, iedereen doet alles rustig aan. Helaas stappen we 2 dagen na terugkomst in Alice Springs al weer in het vliegtuig naar Cairns, aan de Oostkust in de tropische zone. Het reizen gaat snel.

Cairns (80.000 inw.) is een mix van backpackers, pensionado's, veel Aziaten en jonge gezinnetjes. Veel te zien en te doen. De luchtvochtigheid maakt het vergelijkbaar met Darwin, maar dan veeeeel toeristischer. Op elke hoek van de straat kun je een zwembroek kopen of een toer naar The Great Barrier Reef boeken. Er is een mooi kunstmuseum met gave exposities van net afgestudeerde kunstenaars (bijna iets gekocht..) en werk van een grote nationale held, Sidney Nolan. Vandaag hebben we een fietstocht gemaakt van 32 kilometer naar een waterval. Met kerst gaan we BBQ-en op het strand. Op 2e kerstdag gaan we snorkelen op Great Barrier Reef.

Kakadu & Litchfield

Onderweg met de avontuurlijke Ghan-train van Darwin naar Alice Springs (23 uur). We zijn op een kwart van de reis en stoppen 5 uur in het dorp Katherine (bekend van Katherine's Gorge). Mooie gelegenheid om alvast belevenissen van de eerste paar excursies te delen.

Darwin zelf is niet zo heel spannend, maar wel heel gezellig 's avonds. De tropische temperaturen, nabijheid van de Outbacken de ligging aan zee maken het zowel een soort mini-Salou als een ruig boerendorp, waar in het weekend de mijnwerkers en vruchtenplukkers hun geld opdrinken. Het is in ieder geval een stad om lekker te relaxen en prima uitvalsbasis voor 2 natuurparken, namelijk Lichtfield en Kakadu.

Litchfield is de kleinste van de twee en minder tropisch dan de veel grotere buurman. Er is een aantal giga termietenheuvels (5 meter), verlaten mijnen en vooral veel watervallen, die we met een tour vrijwel allemaal hebben bezocht en bezwommen. Heel fijn als het buiten tegen de 40 graden aanloopt.
Kakadu heeft ook veel watervallen en prima zwemvijvers, maar vooral ook indrukwekkende brede landschappen. Het is een beschermd tropisch bos, gelegen in een soort kom waarvan de randen bestaan uit 400 meter hoge bergwanden. Er zijn veel Aboriginal tekeningen te vinden, sommige heel oud (50.000j), sommige van na WOII. We hebben er 2 dagen doorgebracht en gekampeerd met een groepje andere backpackers.

En nu dus op weg naar Alice Springs voor Uluru (Ayers Rock) en Kings Canyon. Morgenochtend vroeg om 9 uur komen we daar aan. Gelukkig, hebben we inmiddels allebei onze bagage weer. Lieve had haar backpack al sinds zaterdag, maar die van Gerben pas sinds vanochtend vroeg..... een uur voordat we op de trein naar ALice Springs stapten werden we gebeld door de vliegmaatschappij. Gerben maakte een klein sprongetje van geluk!

De foto's volgen binnenkort.

See ya!