Brrrrrr.... geloof het of niet maar we hebben allebei een muts gekocht, omdat we de laatste 2 weken elke dag wakker worden in een heel koud NZ! Overdag is het vaak wel lekker weer, maar 's avonds gaat het kwik omlaag! Gisteren hebben we ondanks de winterse kou toch een daghike gemaakt, waar we samen flink door het gaatje gingen vanwege de duur (6 uur door een wild bos). Nu zijn we vandaag flink gesloopt dus tijd voor een warm internetcafe.

Nadat Lieve eindelijk haar slechte loempia's had overwonnen in een fijn hotel middenin Christchurch, hebben we besloten opnieuw met een campervan te gaan reizen. Dat is inmiddels ruim 2 weken geleden. We zijn door gebieden gereden die doen denken aan Nederland, maar ook Noord-Frankrijk, aan de Alpen, de Grand Canyon in Utah en kleine kustplaatsjes aan de Mediteraanse Zee.... gewelig. Australie heeft veel bananenplantages, bossen en kust waar je urenland doorheen kunt rijden, in NZ verandert het landschap soms per half uur. Het ene moment rijden we door een heel groen gebied, kort daarna is alles dor en lijkt het wel een woestijn.

We zwaaien ons onderweg in het busje helemaal lam naar alle blije Mephisto en gelijkgekleurde ANWB windjacks dragende pensionado's die ons in hun veel te grote campers met een eigen douche en toilet voorbij scheuren. In Australie maakten de vele beesten groot en klein en het extreme weer het soms spannend. In NZ hoef je niet om je heen te kijken als je 's nachts naar de WC gaat. In Kakadu, Darwin en ook rond Cairns hebben we regelmatig gedoucht in gezelschap van een enorme pad achter de douchekop, een kikker die in de wc tevoorschijn kwam als je doortrok. Of een kleine slang hier en daar. Zelfs een kangaroo die in Charters Towers met een keiharde klap tot stilstand kwam tegen de achterklep van onze geparkeerde camper (we lager er in te slapen dus waren meteen alert). Zoals de gids bij de Whitsunday Islands ons met een glimlach vertelde: Remember, this is Australie, everything wants to kill you! In Nieu-Zeeland voelen we ons wat veiliger.

Na Christchurch zijn we naar Lewis Pass gereden, een bergpas met mooie hikes. Toen we aankwamen werden we door een cordon sandflies van alle kanten aangevallen. Het kamperen daar hebben we overleefd door een enorme, zwarte spuitbus in de supermarkt te kopen waar we een massamoord mee hebben aangericht. Het hiken (heet hier tramping) was wel weer geweldig en de foto's spreken voor zich. We zijn ook nog even door Hanmer Springs gereden, overal aangeprezen vanwege de natuurlijke heetwaterbronnen, maar daar liepen alleen pensionado's rond, dus misschien later over een jaar of 20...

Vervolgens zijn we doorgeraced naar Kaikoura, aan de oostkant. De reisafstanden vergeleken Australie zijn veel kleiner, dus met een halve dag rijden kom je al een heel eind. In Kaikoura hebben we een walvissen excursie gedaan met een fantastische foto als resultaat. Ook hebben we in strakke wetsuits (please don't urinate in them) een dolfijnenexcursie gemaakt. We kwamen na een beetje zoeken op zee terecht in een groep van meer dan 300 dolfijnen. Terwijl wij op aanraden van de gids harde geluiden door onze snorkels maakten om de aandacht van de dolfijnen te trekken, zwommen ze rakelings langs ons! Spectaculair. 'Ticket to the tropics' bleek een succesvol nummer voor oogcontact met de dolfijnen weet Gerben nu. Ook mooi was een hike langs de kliffen van Kaikoura.

We kamperen hier over het algemeen op campings van het department of conservation. Zij beheren schitterende campings in natuurparken waar we blij zijn met een wc en een koud riviertje. Ondertussen hebben we geleerd dat je daarin ook heel goed in kunt 'douchen'.

Ook hebben we Mount Cook bezocht, een geweldig besneeuwde berg in een vallei van 30 bergen van boven d 2000m hoogte in een omgeving van helder blauwe meren(Lake Tekapo). We hebben in de buurt van de besneeuwde berg mooie tracks gelopen waar we flink kapot gingen.

In Kurow hebben we op een camping gestaan met een enorme lading roddelbladen. Daar hebben we een dag de tijd genomen om weer eens te douchen, al onze kleren te wassen en bij te lezen op sterren gebied. Voor vragen kunnen jullie dus nu bij ons terecht.

In het oude stadje Oamaru hebben we de beste caramelslice gegeten bij een Nederlandse bakker die ook speculaas verkocht. Alleen noemen de meeste mensen dat hier Spectaculas. Het stadje heeft schitterende gebouwen uit de 18e en 19e eeuw die goed onderhouden nog steeds die tijd uitademen. We waren er bijna voorbij gereden maar kwamen er toevallig terecht op zoek naar een nieuwe koekepan. (De oude verpeste onze gebakken eitjes 's middags)

Via de Mouraki Boulders (ballen van steen in het water)zijn we naar Dunedin gegaan. In deze super leuke studentenstad hebben we een kunstgallerij en een museum over gezichten bezocht. Het collegejaar begint hier a.s. maandag dus er liepen veel zoekende 1e jaars rond met in hun kielzog stralende trotse ouders. We zin ook nog even het steilstje straatje ter wereld ingereden, maar met de kwaliteiten van onze bus was het beter om voortijdig af te haken. Sommige mensen die van onderen al een snelheid van 50 km/uur hadden, redden het net wel. Hilarisch waren de Japanners die al gillend en joelend hinkelend het steile straatje naar beneden liepen, waardoor ze hun familieleden aan de zijkant tot tranen toe aan het lachen kregen.

Tenslotte kachelden we na Dunedin door naar de Catlin Coast. Lijkt heel sterk op Schotland (zijn we allebei nog nooit geweest, maar we denken het wel:)). In dit gebied hebben we de daghike gemaakt en gekampeerd langs de kust. Geweldige, zeer winderige locaties. We houden ons warm met 3 dekens en Lieve zet voor het slapen zelfs een muts op.
We genieten enorm en hebben we westkust van het Zuideiland nog voor de boeg. Begin maart steken we over met de veerboot naar het Noordereiland.

G'day!